Theesoorten en gezondheidsvoordelen: hoe verschillende culturen thee serveren

Wintertijd is de tijd voor warme dranken. Naast alle kaneel-kruidige lattes is thee natuurlijk een must. Maar niet alle thee is hetzelfde. Afhankelijk van waar je je op de aardbol bevindt, verstaat iedereen iets anders onder "thee". Natuurlijk niet in de voor de hand liggende aspecten - het is overal een mengsel van gedroogde bladeren, vruchten of kruiden, dat met heet water wordt doordrenkt. Maar het standaardmengsel verschilt, afhankelijk van de plaats in de wereld.

Als men uitgenodigd wordt voor koffie in Duitsland, is het al zeldzaam om überhaupt om een thee te vragen. In dit land wordt een vruchtenthee, een kruidenthee of zwarte thee - soms zelfs groene thee - wordt vaak als keuze geserveerd.

Als we nu naar onze buren kijken... Laten we de Britten nemen! Hier drinkt men bijna uitsluitend zwarte thee en dat met melk en suiker. Als je een vruchtenthee wilt, moet je beslist niet om een "thee" vragen, maar om een "infusie".

Iets verder weg is het bijvoorbeeld heel gelijkaardig: in Zuid-Afrika. Daar krijg je, als je om een "thee" vraagt, een rooibos thee. Dit kan te maken hebben met het feit dat het vooral in de Kaapstreek inheems is. Dit is anders dan zwarte thee in Engeland. Die komt meestal uit China of India.

Nu we het er toch over hebben. India herbergt een oneindig aantal verschillende soorten thee, maar toch zijn ze allemaal een soort zwarte of groene thee die in smaak verschilt door de klimatologische en geografische omstandigheden van de teelt. Chai thee Ook thee komt uit India. Daar wordt hij alleen door de hogere klasse gedronken en verfijnd met enkele specerijen zoals kaneel, kruidnagel, anijs, kardemom, honing en soms citroen. De thee wordt niet met heet water overgoten, maar in de melk gekookt, zodat de typische chai smaak ontstaat.

China, daarentegen, is minder melkachtig, maar eerder wat kleurrijker. Hier vind je groene, witte, gele, rode en zwarte thee. De versheid van het theeblad en zuiverheid zijn hier bijzonder belangrijk. In de Chinese theecultuur is het dus eerder zo dat thee zonder toevoeging van melk wordt gedronken. Sommige culturen voegen echter nog melk en zelfs een snuifje zout toe.

Maar wat maakt thee nu precies tot thee, als er zo veel verschillende varianten van bereiding en genot zijn?

Thee beschrijft in de volksmond het brouwen van gedeeltelijk gedroogde plantendelen, zoals de bladeren, stengels, vruchten ... eigenlijk kan bijna de hele plant gebruikt worden. Als men heel precies is, mag alleen een brouwsel van de theeplant "thee" genoemd worden - al het andere alleen als thee-achtig.

Dit gezegde is ons waarschijnlijk allemaal min of meer bekend. Maar waar het vandaan komt is niet honderd procent duidelijk. Eén theorie is dat dit een gedachte en een uitspraak was van dokters aan zieken, die hun herstelthee (meestal kruidenthee) moesten drinken en wachten op hun herstel.